معنی سفره نشین - جستجوی لغت در جدول جو

سفره نشین

لغت نامه دهخدا

سفره رنگین

کنایه از سفره ای که بر آن غذاهای گوناگون باشد

فرهنگ فارسی عمید

سدره نشین

فرشتگان مقرب

فرهنگ فارسی عمید

سایه نشین

کسی که در سایه بنشید، کنایه از شخص بی کاره و خوش گذران که به بی کاری و بطالت عادت کرده و تن به رنج و زحمت ندهد

فرهنگ فارسی عمید

ره نشین

راه نشین، غریب، بی خانمان، گدا

فرهنگ فارسی عمید

سایه نشین

(تَ / تِ)

کنایه از کسی که تعب و محنت روزگار ندیده و نچشیده باشد. (برهان) (آنندراج) ، مستور. در پرده مانده. محجوب:
ای مدنی برقع مکی نقاب
سایه نشین چند بودآفتاب.
نظامی.
، نازپرورده. خسته. کسی که از خستگی و کوفتگی در سایه آرمیده باشد:
خورشید روم پرور ماه حبش نگار
سایه نشین ساحت طوبی نشان اوست.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

ره نشین

(اَ تَ / تِ)

گدای سر راه. (از آنندراج) (از برهان) (از انجمن آرا) (ناظم الاطباء) :
ای به درگاه تو قصه برسان صاحب رای
ره نشین سرکوی کرمت حاتم طی.
انوری (از انجمن آرا).
به خواری منگر ای منعم ضعیفان و نحیفان را
که صدر مجلس عشرت گدای ره نشین دارد.
حافظ.
صاحب غیاث اللغات این ترکیب را بکار برده است:طبیب ره نشین، مردم غریب بی خانمان. (ناظم الاطباء) (از برهان) (از آنندراج) ، مسافر و قاصدی که پیوسته در راه باشد، دزد قطاع الطریق، باج ستان. (ناظم الاطباء) (برهان). رجوع به راه نشین در همه معانی شود

لغت نامه دهخدا

سدره نشین

فرشته مقرب

فرهنگ لغت هوشیار

سایه نشین

کسی که در سایه نشیند، کسی که تعب و و رنج روزگار ندیده و نچشیده باشد

فرهنگ لغت هوشیار

ره نشین

آنکه در کنار راه نشیند، گدای سر راه، بی خانمان، غریب یا حکیم راه نشین. یا حکیم راه نشین متطببی که در کنار خیابانها مینشست و مردم را با دادن بعض حبوب مداوا میکرد

فرهنگ لغت هوشیار